Soms, als ik een kunstwerk zie, dan is dat reden voor een soort flashback, een herinnering. Het zal meer mensen overkomen dat een kunstwerk een gevoel in gang zet. Een troost soms. Of een gevoel van opstand juist. Of rust. Al naar gelang de energie van het werk en je eigen mood. Zo ook vandaag.
Ik woon in een appartement, drie hoog in ’s-Hertogenbosch. Een appartement waar ik blij mee ben en wat het thuis is voor mij en mijn kinderen. Het is niet groot maar nu, voor ons, groot genoeg. En sinds gisteren staat er een enorm kunstwerk middenin de woonkamer.
Het werk is gisteren gebracht door Dirk Hakze, een flamboyante kunstenaar en organisator uit het noorden van het land. Hij bracht mij het werk ‘Stilte’ met zijn grote bus mee uit Groesbeek. Daar had ik het werk zelf gemaakt op een zomerse dag omringd door andere kunstenaars. Ik deed mee aan The Colorfield Performance, een kunstproject waarbij je samen met honderden andere kunstenaars elk je eigen paneel beschilderde in een dag tijd.
Dat was nu die herinnering die ik vanmorgen kreeg. Ik keek naar het schilderij wat nu nog staand op de grond leunt tegen mijn boekenkast. Een mooie ervaring om iets te creeeren met een boodschap. De boodschap was dat je soms kan kiezen voor rust. En dat vrijheid en vrede ook iets van rust in zich heeft. En nu, zoals het staat in het ochtendlicht in mijn woonkamer, merk ik ook zelf de rust in het werk. Het is van nature druk, met allerlei stukjes textiel met een eigen verhaal. Maar toch, door de patronen, de balans en zeker door de uniforme kleurstelling is het voor mij ook rust.
www.marcelrus.com
