Prikkels op de Dutch Design Week

‘Zal ik er iets over vertellen?’ We staan in een industrieel gebouw, in de buurt van het station van Eindhoven. Om ons heel wemelt het van bezoekers en het aantal kunstinstallaties is nauwelijks te tellen.

Ik heb al een half uur lang zwaar overprikkelt allerlei gedachten van jonge afstudeerden van de Design Academy opgezogen als een spons. Nu sta ik bij een installatie van deze jongeman, met baardje en open blik.

‘Ik las net je begeleidende tekst, neem aan dat jij de kunstenaar bent’. Hij knikt, volledig serieus en toegewijd. ‘En probeer nu de link te leggen met het werk.’ Zijn tekst rept over stilstaan en aanschouwen, over rust nemen in een hectische wereld. Ik hoef maar om mij heen te kijken om het te ervaren hoe de wereld is verworden tot een continue prikkel.

Ik kijk naar zijn werk, een zuil van langwerpige stenen met ertussen glazen uitgeholde blokken. Hij legt het uit. ‘Kijk, hier loopt heel langzaam water. Ik wilde de bron laten zien van een rivier. Het water erodeert de steen en vormt met het water de rivier. De stenen heb ik uit een rivier in Frankrijk genomen. Als je de rust neemt om te kijken, dan pas kan je het zien stromen.’

Ik moet bekennen, ik had het water wat langzaam doorsijpelde van het reservoir boven naar een opvangbakje beneden, niet gezien. Wat zegt dat eigenlijk over mijn rust? De jongeman pakt nu het bakje en leegt het in het reservoir boven op de installatie. ‘Het proces herhaalt zich, kijk maar!’ Ik zie het. We kletsen nog wat. Hij komt uit Italië en gaat nu hij zijn Bachelor heeft gehaald, weer terug naar zijn hometown. Op weg naar nieuwe avonturen en verwezenlijking van gedachten.

Dutch Design Week toont enorm veel van enthousiaste creatievelingen. Met prachtige ideeën over nieuwe toepassingen. Veel audiovisuele aspecten. Veel tv schermen. Veel installaties met een koptelefoon om je zo ook even af te kunnen zonder en je als bezoeker te focussen op het concept wat wordt gepresenteerd. Alsof je telkens in het hoofd van de afstudeerders klim als ware John Malkovich. In de kelder van de Design Academy speel ik samen met diverse andere bezoekers synthesizer muziek door Marokkaanse symbolen aan te raken. Met sensoren verbonden bieden we samen een spontaan muziekstuk. Prachtig idee in een prachtige houten tafel met ingelegde koperen tekens.

De prikkels, ik zag ze een dag ervoor op Strijp-S wel heel expliciet naar voren komen. Het is een grote cactus met een zak met water erboven. Het is komisch met een randje.

Dan is het genoeg. Ik loop vanuit de kelder naar buiten, naar het licht. Het is een mooie zonnige dag en ik glimlach naar de mensen die ik tegenkom, de hemel en de vogels. Even vrij van taken en gevoed met nieuw elan.

www.ddw.nl

Andere blogs