Ik druk mijn gezicht tegen de boom. Mijn lichaam volgt en schikt zich naar de stam. De bast voelt ruw en robuust. Ik meen het leven te voelen. Het sap zoals dat door de boom stroomt. Het geeft me een rustig gevoel. Zo van, ‘doe maar rustig aan, ik sta hier nog wel even.’ Ik sta in bomentuin D’n Hooidonk, in Den Dungen. En denk na over het verhaal wat ik wil vertellen. Het verhaal in het werk ‘Inside Out’ wat ik wil gaan maken ter plekke.
Ik voel de bast en weet dat onder de bast de jaarringen te zien zijn. Jammer genoeg pas als de boom wordt gekapt zie je hoe elk jaar te herkennen is aan zijn jaarring. Je kan zien hoe het met de boom is gegaan. Was het een goed en groeizaam jaar. Was het juist heel droog of heel nat. Ook zonder te spreken of te weten kan je het lezen.
Het is net als bij de mens. Het ene jaar is het andere niet. Er zijn jaren van groei. Van groei in de lengte. Van groei in de breedte (haha). Van groei in emotionele zin. Maar ook jaren dat het niet mee zit en dat je stil lijk te staan. Van inertie. Van verdriet of frustratie. Zo anders is een mens niet van een boom. Bij mensen is er dan wel geen schil die telkens doorgroeit. Die is er enkel in emotionele zin.
Ik zie het werk voor me. Ringen die de jaren scheiden van elkaar. Jaarringen die net zo net-niet-rond-en-perfect zijn als de boom jaarringen. Ringen die je pas ziet als je de tijd neemt om écht te kijken.
Een paar maanden later heb ik de ringen gemaakt. Van textiel, de basis van veel van mijn werk. Ik heb het deze keer gevlochten om een touw. Het touw verbindt de repen textiel, de blouse, de broek, het gordijn. Allemaal ontdaan van hun vorige functie en nu circulair toegepast in een nieuwe context met een totaal andere betekenis.
Als ik in het midden van de cirkel sta, dan voel ik ontegenzeggelijk de kracht van de cirkel. Het afgebakende, denk ik. Of het geborgene wat een cirkel je biedt. Ik voel ook dat ik zo terugkeer naar de kern. De kern van de boom, die ooit begon als een jonge ent. Mijzelf als baby of kind die op de wereld is gezet met een kern vol specifieke eigenschappen.
Wat is jouw kern eigenlijk? Wat heb je al die jaren om die kern heen gebouwd en hoe trouw ben je eigenlijk aan je kern gebleven? Het zijn vragen die onuitgesproken blijven en niet beantwoord. Het werk zet mijzelf aan het denken en dat is oke.
Ik stap uit de kern en over de cirkels die op tentdoek haken een paar centimeters boven de grond zweven. Ik merk dat ik én naar de cirkels zelf kijk, én naar de tussenruimte. Wat is er gebeurt elke periode en wanneer sluit je iets af om weer opnieuw te beginnen op basis van je vorige ervaringen?
Het werk ‘Inside Out’ is onderdeel van de kunst expositie Tree Art Festival, wat van 25 juni tot en met 16 juli in Den Dungen wordt gehouden in bomentuin D’n Hooidonk. Wil je het werk ervaren in de bomentuin? Kom dan gerust langs!