In een vorige blog vertelde ik dat we, Ingrid en ik, samen werken aan een kunstwerk. Een gezamenlijk kunstwerk voor het toffe Tree Art Festival.
Het Tree Art Festival is een community art project waarin tientallen kunstenaars kunstwerken tonen, verbonden door het thema ‘Bomen Verbinden’, tussen de bomen van bomentuin D’n Hooidonk in Den Dungen. Ik ben initiator en organisator van het festival. Maar vandaag niet. Vandaag ben ik kunstenaar en maken we samen een volgende stap.
We staan in een bijzondere setting. Het is zonnig weer. De wind waait en brengt de lente mee. We zijn op het erf van Ton en Janneke. Zij hebben zowel een rundveebedrijf als een installatie onderneming voor o.a. stalen kozijnen. Ik had aan Ton gevraagd of hij plaats zou hebben voor een kunstenaar met een te groot idee. Een idee wat niet paste in het kleinschalige atelier bij mij thuis. En Ton, met zijn ruimhartige persoonlijkheid dacht hij maar even na voordat hij een plaats bij hem had gevonden.
En wat voor plaats! Het is in een grote stal, met direct naast ons zo’n dertig koeien! En die dames zijn heeeeel nieuwsgierig. Met hun grote ogen kijken ze ons aan. Ingrid komt naar één van hen toe, maar die schrikt bij voorbaat al. Echter, de nieuwsgierigheid wint het van de angst. En al snel zoekt ze weer contact.
Wij zijn er echter nu niet voor de koeien. Maar voor het kunstwerk. De grote houten box, ruw in elkaar gezet op basis van pallets, staat tussen ons in. ‘Als we nu de sjaals en het doek gaan weven tussen de open stukken van de pallet in, dan blijven die interessante doorkijkjes,’ zegt Ingrid. Ik kan het alleen maar beamen. Wat fijn om iemand te spreken die ook zo kijkt. Die geen blok hout ziet wat een functie moet hebben. Die juist niet die oneffenheden, de gaten in het hout in dit geval, wil opvullen tot een glad en samenhangend geheel, maar die dat nu juist interessant vindt. De schoonheid van het toeval.
Er komt een bestelbus het erf op. Ik herken Ton die druk bezig is voor een klant. We steken onze hand op en Ton doet hetzelfde terwijl hij doorrijdt tot aan zijn loods, naast de stal.
Samen lopen we meerdere keren om het blok heen. Samen dwalen onze ogen over het oppervlakte en zien we dingen die mogelijk kunnen worden gerealiseerd. ‘Het is een perfect vierkant, toch?’ ‘Ik zou er maar niet direct vanuit gaan, Ingrid! Ik heb geen timmermansoog, en het was nergens een intentie om er een perfect vierkant van te maken.’ We lachen er samen om.
En, we worden praktisch en komen tot een werkwijze. We spreken af om een volgende keer textiel mee te nemen. Oude jeans, gordijnen, handdoeken van mijn kant. Sjaals en stukken oude kunstwerken op doek van Ingrid. We bekijken dan ter plekke wat we er exact mee gaan doen. Met de randvoorwaarde dat het een maand lang zonder problemen moet kunnen worden geplaatst in een bomentuin.
‘Ha! Ik heb er zo’n zin in! Het wordt echt wel iets!’ zegt Ingrid stralend. Ik lach terug als we samen het erf weer verlaten.
Ben je ook benieuwd waar dit naar zal leiden? Kom dan langs op het Tree Art Festival van 25 juni tot en met 16 juli in bomentuin D’n Hooidonk en laat je verrassen!